Woensdag acht maart

Ik zit vandaag weer in de Victoriaserre en wil jullie weer enthousiast maken over de dierentuin! Ik hoor van veel mensen: ‘ja, maar ik vind het zielig’

Ik wil jullie vertellen: natuurlijk zijn sommige dieren ongelukkig, net als mensen. Misschien zijn ze in natuurlijke habitat ook niet persé gelukkig. Ze zijn hier in ieder geval gewoon veilig. Geen stropers, geen leefgebied bedreiging, geen aanvallen van anderen. Ik was hier op maandag en er was niemand. Het weer was klote, de dieren genoten. Ze waren nat of ze hadden het binnen lekker warm.

            Ze keken míj aan, ik, die als mens naar hen kwam kijken. Ruimte voor contact. Diergaarde Blijdorp zorgt, net als veel andere dierentuinen, voor het behoud van diersoorten en het steunen van vele andere initiatieven voor dierenzorg. 

Verder lezen Woensdag acht maart

RECHTSTREEX

Gistermiddag na mijn werk bij Parqiet schreef ik onderstaande tekst. Ik had deze besproken met mijn arbeidscoach, welke me afgedwongen was door Nine. Ik zou niet verder mogen werken bij Rechtstreex, zonder haar. Vóor deze coach was ik al gedwongen te stoppen door onderstaand conflict.
Het schrijven vloeide uit mijn digitale pen. Het was alsof het zwarte gif wat zich al maanden in me opspaarde, via digitale inkt uit me liep.
Nadien begon een nieuwe oorlog; die van Nine, wie zich uitte via mijn vader. Dit tafereel ontrafelde zich in een kwade papa die me probeerde af te dwingen m’n post offline te halen. Alsof ik in Rusland of China leefde. Alsof de politieagenten van daar me met traangas zouden verjagen.
“Anders komt de politie bij je thuis.”
Had hij het even goed mis.
Hij bedoelt het goed, maar hij begrijpt het hele fenomeen Facebook niet.
De macht die aan ons wordt geschonken door het medium is overweldigend. Indien je genoeg volgers en influencers hebt, maakt het je een sjeik.
Als een Poetin of Mao.
Zonder traangas en geweld.
Wat denken jullie van de tekst? Ik hoor het graag!

Verder lezen RECHTSTREEX