Ik zit vandaag weer in de Victoriaserre en wil jullie weer enthousiast maken over de dierentuin! Ik hoor van veel mensen: ‘ja, maar ik vind het zielig’
Ik wil jullie vertellen: natuurlijk zijn sommige dieren ongelukkig, net als mensen. Misschien zijn ze in natuurlijke habitat ook niet persé gelukkig. Ze zijn hier in ieder geval gewoon veilig. Geen stropers, geen leefgebied bedreiging, geen aanvallen van anderen. Ik was hier op maandag en er was niemand. Het weer was klote, de dieren genoten. Ze waren nat of ze hadden het binnen lekker warm.
Ze keken míj aan, ik, die als mens naar hen kwam kijken. Ruimte voor contact. Diergaarde Blijdorp zorgt, net als veel andere dierentuinen, voor het behoud van diersoorten en het steunen van vele andere initiatieven voor dierenzorg.
Daarnaast is het er prachtig; de tuinen, de paden, de kassen. De tralies tussen jou en de dieren zijn minder, maar hé, niet zonder reden. Stel je voor dat die irritante kinders zomaar die dieren kunnen pesten!
Laatste tip, over die godvergeten kutkinderen die krijsen, huilen, schreeuwen, gillen en rennen. Je komt nóóit in het weekend, doordeweeks liever niet in vakanties en daarnaast het liefst pas in de namiddag (dan zijn degene die er nog zijn, afgemat en houden ze hun bek)
Ik ben van plan sinds mijn abonnement (met Rotterdampas slecht €45!) hier ongeveer een baan te nemen. Ik werk echter alleen maar voor het UWV en aan mezelf. Ik organiseer een schoolreünie van het Sint Oelbertgymnasium. Ik schrijf verder en redigeer mijn Rebellion. Mijn Engelstalig werk waaraan ik schreef in 2008/2009 en van 2013 tot en met 2015.
Ik kan namelijk niet wachten om deze kutperiode af te sluiten. Het heeft vooral nog te maken met die kutBMX-Ajacied die me naar de kanker hielp en daarmee wegkwam; zonder enige wrok of schuldbetuiging. Desondanks toch zo’n fucking blauw vinkie op zijn social media wist te ontvangen én noooit zijn excuses maakte.
Daniël, I’m gonna make you pay
Op 27 april is het tien jaar geleden. In de Havenloods (Rotterdamse wijkkrant) las ik gisteren dat dit jaar de koning 010 bezoekt. Al tien jaar koning: en dat vieren we in ons stadje! Niet vergeten dat Daphne al tien jaar halfdood en -dom is door 020. Laten we deze Koningsdag gedenken dat Alex er al tien jaar zit en dat deze Daphne al net zo lang is. En misschien is ze wel beter is dan de ouwe. Juist omdat die Grachten-BMX’er me kapot maakte?
Ik krabbelde sterker op. Ik werd wie ik ben en ik ben trots op haar. Ze is namelijk retesterk. Aan mezelf heb ik bewezen dat ik álles alleen kan, van wonen, leven, op vakantie gaan, voor mijn beestenkinderen zorgen tot aan met ze reizen en in het wild overleven. Ik ben een kanjer en niemand krijgt me kapot.
Zelfs zo’n kankeramsterdammer niet